Atma Kriya Yoga - Nauka i Praktyka
Krijajoga (Kriyayogah) to jedna z dwunastu klasycznych odmian
jogi, powiązana silniej z praktykami typu krija (kriyah). Jest wzmiankowana w
literaturze religijnej i jogicznej różnych okresów i nurtów. Kriyayoga służy
realizacji Atmana - Duszy, Wyższej Jaźni. W klasyfikacji systemów jogi,
Krija Joga należy do szerszej grupy znanej pod nazwą Tantra Joga, a
także Kundalini
Joga. Jest to ekskluzywna tak zwana Himalajska Joga Tantryczna, przez
środowiska teozoficzne i ezoteryczne często nazywana jogą atmiczną. W ujęciu
klasycznym ryszi Patańdźali objaśnił krijajogę w sutrze II.1 Jogasutr, jako
składającą się z trzech osi praktyk:
- tapas - asceza, żarliwość, wysiłek;
- swadhjaja - kontemplacja światła jaźni
(swadhi), medytacja światła jaźni;
- iśwarapranidhana - duchowe oddanie żyjącemu
mistrzowi.
Tapas, Svadhyaya i Iśvarapranidhana to trzy ostatnie
Niyama w klasycznej jodze. Jej celem jaki określił Patańdżali w sutrze II.2,
jest wywołanie stanu samadhi i osłabienie kleśa (uciążliwości). Postklasyczne
odmiany krijajogi zawierają elementy analogiczne jak kundalinijoga i nauczają
metod rozbudzenia energii kuńdalini.
Krijajoga jako zbiór praktycznych ćwiczeń wygląda jak
wyciąg z metod Hathajogi, Radżajogi i Lajajogi. W swej
istocie, jest to zbiór metod praktyki nawiązujący do tych trzech wielkich szkół
jogi. Krijajoga jest praktykowana przez Dewy (Bóstwa, Anioły), a kto praktykuje
Krijajogę szczerze, w miarę duchowej realizacji sam staje się Dewatą i dołącza
do mieszkańców Niebios.
Krijajoga to specyficzna technika jogi i medytacji
przekazana tysiące lat temu przez Śiwa Boga pierwszemu królowi słonecznej
dynastii znanemu jako Rishi Vivasvan. Praktykanta krijajogi nazywa się terminem
krijaban, rzadziej też Krijajogi, bo dotyczy osób zrealizowanych. Ożywienie
krija jogi nastąpiło w XIX wieku, dzięki takim mistrzom jak Mahawatar Nagaradźa
Babadźi, Lahiri Mahaśaja i Paramahansa Jogananda. Ten ostatni pisał o niej w
swej książce: Autobiografia Jogina i rozpropagował ją w świecie Zachodu. Według
Joganandy (jego książki) krijajoga była znana już w starożytności i
średniowieczu, jednak trzymana w tajemnicy.
Techniki krijajogi są obecnie pilnie strzeżone przez
organizację i instytuty nauczające jej oraz mistrzów krijajogi. Propagowanie
krijajogi (i opisywanie jej) bez zezwolenia osób upoważnionych do tego przez
owe instytuty, jest surowo zakazane. Mimo iż korzenie krijajogi tkwią w
hinduizmie, nie jest związana z żadną konkretną religią i może być praktykowana
przez członków różnych wyznań. Podstawą duchową krija jogi jest oczywiście
wedyjska kultura oraz dzieła takie jak Jogasutry czy Bhagawad Gita. Termin krija
jest często używany w Indiach, toteż spora część technik określanych mianem
krijajoga różni się od krijajogi nauczanej przez Mahawatara Babadźi i Lahiri
Mahaśaję.
Nauka Krija Jogi ma boskie korzenie i nie stworzył jej
ludzki intelekt tylko podarował ją ludziom Bóg-Jogin Śiwa Yogeśwar, kilka
tysięcy lat p.e.ch. Współczesne odrodzenie tej starożytnej metody medytacji
przypada na rok 1861, kiedy to za sprawą Mahawatara Babadżi stała się bardziej
dostępna. Kolejni mistrzowie linii Krija Jogi przekazywali ją bezpośrednio
swoim uczniom. Współcześnie, od 1861 roku, nieuchwytny i tajemniczy mistrz
Mahawatar Nagaradża Krija Babadżi ponownie rozpowszechnił ludzkości starożytną
technikę linii przekazu Krija Jogi poprzez swojego zdolnego ucznia Śri Śyama
Ćaran Lahiri, pobożnego ojca rodziny.
Mistrz Śyama Ćaran Lahiri Mahaśaya jako, że był
szeroko znany, miał wielu urzeczywistnionych uczniów. Czołowymi z nich byli:
Swami Śriyukteśwar Giri, biegły zarówno w pismach Wschodu jak i Zachodu,
osiągnął on najwyższy stan urzeczywistnienia oraz Śrimat Bhupendranath Sanyal
Mahaśaya, świecki jogin najbardziej znany ze swych metaforycznych interpretacji
Bhagawad Gity w świetle Krija Jogi. Pośród wielu uczniów Swami Śriyukteśwara
znajdował się Paramahansa Yogananda autor „Autobiografii Jogina” oraz Swami
Satyananda Giri, który zarządzał Aśramem „Karar” do roku 1971. Aśram ten został
założony w 1903 roku przez Swami Śriyukteśwara.
Najbardziej znana w Polsce tradycja krijajogi, to
krijajoga spopularyzowana na Zachodzie przez Paramahansa Joganandę - autora
książki Autobiografia Jogina, założyciela towarzystwa Self-Realization
Fellowship. Do tej linii pochodzącej od Mahavatar Nagaraja Kriya Babaji
należeli między innymi:
- Mahavatar
Nagaraja Kriya Babaji - odnowił i na nowo ustanowił atmiczną
krija jogę w 1861 roku;
- Yogavatar Śyama Ćaran Lahiri Mahaśaja
(1828-1895)
- Swami Śri Yukteśwar Giri, Priyanatha
(1855-1936)
- Śrimat Bhupendranath Sanyal (1877-1962)
- Swami Paramahansa Yogananda (1893-1952)
- Swami Satyananda Giri (1896-1971)
- Swami Hariharananda (1907-2002)
- Swami Satyeswarananda Giri (Vidyaratna, uczeń
Satyananda)
Gałąź krija jogi wywodząca się od Hariharanandy jest
nieco kontrowersyjna, jako że niejasna jest autentyczność źródeł tego przekazu,
a także indyjscy znawcy tematu mają zastrzeżenia co do programu inicjacyjnych
praktyk tej i kilku innych gałęzi powstałych na Zachodzie niejako po Joganandzie.
Krija Joga jest bardzo stara i zawsze nauczana na
określonych zasadach, których należy przestrzegać, jak chociażby rewizja
praktyki u nauczyciela inicjującego przynajmniej raz na sześć miesięcy. Nie
wolno praktykować technik krija jogi siedząc na krześle, co jest poważną skazą
zachodnich krija kursów. Normalnie do rozpoczęcia praktyk krija jogi, podobnie
jak i do rozpoczęcia praktyk radża jogi potrzeba wyrobić sobie mocną i swobodną
pozycję lotosową, jak padmasana czy siddhasana. Codzienne
czytanie i rozważanie Bhagavad Gity to także elementarz podstawowych
praktyk krija jogi w jej oryginalnym indyjskim wydaniu. Normalnie, indyjscy
uczniowie praktykowali przed inicjacją w krija jogę, często przez wiele lat
tradycyjną modlitwę o oświecenie znaną jako Gayatri Mantra. Otrzymują ją do
praktyki duchowej już dzieci w wieku 8-13 lat, razem ze sznurem inicjacyjnym
tak zwanego podwójnego urodzenia. Istniej zatem w Indii i himalajach całkiem
dobre przygotowanie do podjęcia praktyk bardziej wewnętrznych, takich jak krija
joga, chociaż nie jest to formalnie część systemu nauczania tej jogi.
Słowo krija (kriyah) podobnie jak słowo karman
oznaczające czyn pochodzi od cząstki "kri", która oznacza
czynić, reagować i znaczy ono czyn. Sylaba "yah" oznacza serce
oraz Boga w sercu. Słowo joga oznacza zjednoczenie, zjednoczenie z Bogiem, z
Brahmanem. Procesy krija jogi to procesy wyzwalające Atmana - jaźń,
duszę z więzów karmicznej niewoli. Połączenie słów krijajoga znaczy jednoczyć
się z Bogiem (Nieskończonym) poprzez czynność. Słowo krija (oznaczające czyn)
jest bardzo popularne w językach indyjskich. Wykorzystywane jest również,
oprócz tekstów dotyczących krijajogi, w tantrze i w buddyzmie. Pojawia się
także w Bhaktisutrach i Jogasutrach. Sama krija joga jest uważana za metodę
tantryczną.
Technika i praktyki krijajogi
Swami Jogananda Paramahansa napisał w Autobiografii
Jogina, że krijajoga polega na mentalnym sterowaniu oddechem w dół i w górę,
wokół sześciu centrów na kręgosłupie (ćakr). Oddychanie to ideowo opisuje werset
IV.29 Bhagawad Gity, gdzie mowa o ofiarowywaniu wdechu wydechowi i odwrotnie.
Technika ta została zaadaptowana także w treningu rebirthingu przez Leonarda
Orra oraz w Sudarshan Kriya przez Ravi Śankara, którzy jednak formalnie nie
mają uprawnień do nauczania technik krija w sposób umożliwiający duchowe
oświecenie. Yogananda opisał tę technikę medytacji tak ogólnie ze względu na
obowiązek trzymania jej w tajemnicy. Lahiri Mahaśaja podał w jednej ze swych
książek nieco dokładniejszy opis praktyki krijajogi:
- pranajama (pranayama, właściwy oddech)
- wizualizacja w śiwaickiej pozycji jonimudra
- odpowiednie ułożenie języka w głowie, czyli khećari
- koncentracja na bindu i wsłuchiwanie się w
dźwięk Om
- utrzymywanie gwiazdy między gardłem, a czołem
Tradycja linii przekazu krijajogi przekazuje,
każdorazowo poprzez procedurę dikszanu, nawet sześć poziomów techniki
krijajogi. Nazywają się odpowiednio: pierwsza Krija, druga Krija, trzecia
Krija, czwarta Krija, piąta Krija, szósta Krija. Jednakże za oryginalne
uczniowskie przekazy pochodzące od Lahiri Mahaśaya uważa się cztery pierwsze
lekcje czy raczej wtajemniczenia.
Nauka i przekaz praktyk odbywa się na zasadzie
Guru-vaktra-gamya, czyli bezpośredniego przekazu z ust mistrza, guru, do ucha
ucznia inicjowanego. Krija joga należy do klasycznych szkół, gdzie przekazuje
się praktykę z ust mistrza duchowego bezpośrednio. Zatem nie można nauczać
krija jogi w oparciu o sny czy wizje medytacyjne ani jakieś własne
uzmysłowienia. Nie używa się kontaktów channelingowych z żadnymi mistrzami. Aby
zostać nauczycielem krija jogi trzeba biegle znać astrologię wedyjską, gdyż
wszyscy starzy mistrzowie byli biegli w przedmiocie jyotisha. Bez znajomości
dobrych terminów kosmicznych do inicjacji nie można udzielać inicjacyjnych
przekazów w krija jogę! Wymaga to od liderów doskonałej znajomości wedyjskiej
astrologii.
Swami Hariharananda naucza, że efektem pierwszej kriji
jest przeistoczenie umysłu (manas) w świadomość (ćittam) oraz wyciszenie. Uczeń
percepuje również następujące boskie cechy: światło, dźwięk,
wibrację. Pierwsza krija, nadal według nauk tego aćarji, pozwala
podnieść kundalini z poziomu muladhara ćakry ponad przysadkę mózgową czyli
ajńę. Swami Hariharananda nauczał, że dzięki technice zawartej w ostatniej
czyli szóstej kriji: wielbciel otrzymuje stałą świadomość Brahmana Boga w
codziennym życiu, jak również złączenie z Brahmanem Bogiem.
Swami Jogananda opisał w swojej książce korzyści
płynące z praktykowania technik krijajogi. Należało do nich między innymi: spowalnianie
procesu starzenia się oraz gwałtowne przyśpieszenie procesu osiągania stanu
nadświadomości. Ponadto, według Autobiografii Jogina, krijajoga oczyszcza krew
z dwutlenku węgla i napełnia ją tlenem, część z tych atomów tlenu tworzy prąd
subtelnej energii, oczyszczającej mózg i ćakry.
Yogananda napisał również, że mistrzowie krijajogi
(bądź podobnych technik) mają moc dematerializowania swojego ciała, kiedy tylko
chcą. Ponadto Lahiri Mahaśaja – mistrz krijajogi – był w stanie żyć bez
oddychania oraz bez oddawania kału i moczu przez wiele dni. Jogananda opisał
także inne cuda dokonywane przez mistrzów krijajogi, takie jak na przykład
bilokacja. Krijajoga jest uważana za bardzo bezpieczną technikę medytacji,
jednak musi koniecznie być praktykowana pod nadzorem kompetentnego mistrza
czyli guru.
Tradycyjna północnoindyjska Kriya Yogananda
Zawiera cztery zasadnicze stopnie praktyki czy jak kto
woli cztery poziomy wtajemniczenia inicjacyjnego:
Pierwsza Kriya Yoga - Khećari Kriya -
opanowanie węzła języka i gardła
Druga Kriya Yoga - Thokara Kriya - wewnętrzne
światła i dźwięki
Trzecia Kriya Yoga - Om-Kara Kriya
Czwarta Kriya Yoga - Laya Kriya - Rozpuszczanie
Jaźni poprzez wypuszczanie prany kanałami sahasrary dla zjednoczenia się z
Brahmanem, Wszechduchem.
Niektórzy dodają jeszcze dwa stopnie, jednak powinny
to być poziomy Urzeczywistnienia, mniejszy znany jako Samprajńata (Sabikalpa)
Samadhi i drugi Asamprajńata (Nirbikalpa) Samadhi, które się bardziej
rozpoznaje, a nie inicjuje.
Ogólnie, techniki praktyki typu Kriya dzielą się na
następujące rodzaje:
- Sthulla Kriya - to krije zawierające
ćwiczenia, postawy i gesty fizyczne, jak Mahamudra, Dźńanamudra czy
Khećarimudra; trening ten nawiązuje do etapu tapas wedle Rishi
Patańdźali;
- Sukshma Kriya - to krije subtelne, wewnętrze,
mentalne, będące procesami wyobrażeniowymi, wymagającymi dobrego skupienia,
koncentracji i wizualizacji oraz utrzymywania pozycji medytacyjnej w bezruchu
przez dłuższy czas; sukszma krije to etap Swadhjaja wedle Jogasutr Rishi
Patańdźali;
- Laya Kriya - to grupa subtelnych technik
krija wymagających doskonałego oddania duchowego żyjącemu doskonałemu mistrzowi
(ıśvara).
Tradycyjna południowoindyjska Kriya Yoga
Krijajoga południowoindyjska, inspirowana również
przesłaniem legendarnego guru Mahawatar Babadźi, posiada odmienną linię
mistrzów i nauki od linii do której przynależał Paramahansa Joganada. Tradycja
ta wyróżnia następujące stopnie jogi wewnątrz tej krijajogi:
Kriya Hatha Yoga - stopień opiera się o zestawy asan,
mudr i bandh.
Kriya Dhyana Yoga
Kriya Mantra Yoga
Kriya Bhakti Yoga
Antar Kriya Yoga
Kriya Kundalini Yoga.
Tradycja Kriya w Hatha Jodze
Autorzy akcentujący znaczenie hathajogi, używają nazwy
krijajoga na określanie jogi nauczającej jogakrija, czyli sześciu krija
oczyszczających ciało (Szatkrija), zwanych też Szatkarman: netikrija,
dhautikrija, naulikrija, bastikrija, kapalabhatikrija i tratakakrija. Krije te
znane są z opisów w drugim rozdziale dzieła Hatha-joga-pradipika pod nazwami:
netikarma, dhautikarma, naulikarma, bastikakrama, kapalabhatikarma i
tratakakarma. Taką wykładnię reprezentuje np. Swami Sivananda z Rishikesh
("Kriya Yoga Sadhana".
Divine Life Society wydało również książkę, której
autor Swami Nityamuktananda, opisuje krijajogę tradycji odmiennej od przekazu
linii Joganandy, zmierzającej do przebudzenia kundalini. Metody Krija znane w
programie technicznym hatha jogi mają jednak inne zadania i są inaczej
wykorzystywane niż odpowiednio dobrane zestawy technik krija w linii przekazu
krija jogi, która jest jedną z dwunastu oryginalnych metod jogi nauczanych
przez Śiwa Yoge śwara od wielu tysięcy lat.
Bihar School of Yoga założona przez Satyanandę
Saraswati (ucznia Sivanandy), również i współcześnie naucza krijajogi odmiennej
od przekazu Paramahansy Joganandy. Tradycja zawiera ponad 70 krij, z których 20
jest przekazywanych w nauczaniu tej szkoły. Tę tradycję
krijajogi prezentuje praca A Systematic Course in the Ancient Tantric
Techniques of Yoga and Kriya.
Mistrzowie polecają praktyki Atma Kriya
Swami Satyeswarananda Giri opisuje kilka podstawowych praktyk
od wdrożenia w które zwykle rozpoczyna się praktykowanie krija jogi,
przynajmniej wedle przekazu od Satyananda Giri.
- Om-Kara - ćwiczenie praktyk AUM, włącznie z
uzdrawianiem przy pomocy Pranawy;
- Śiwa-Śakti-Kriyah to ćwiczenie podnoszenia
świadomości Kundalini w górę, od ćakramu podstawy (Muladhara) do lotosu korony
(Sahasara).
- Maha-mudra - wielka mudra krija jogi;
- Nabhi-kriya - praktyki koncentracji na pępku
wraz z ruchem głowy typu Jalandhara oraz powtarzaniem sylaby Om;
- Khećari-mudra to ćwiczenie utrzymywania
języka wywiniętego całkowicie do tyłu tak, aby spijać nektar makarandam
spływający z góry;
- Jyoti-mudra, zwykle połączona z mantrą
Ham-Sah i wizualizacją światła gwiazdy życia;
- Parvasta - życie tutaj i teraz, a właściwie
wszechobecność;
- Sahaja-samadhi to oświecająca, naturalna
świadomość ziemi i trwanie w spokoju duszy;
W praktykach szeroko wykorzystywana jest Yoga Nidra w
postaci Yoni-mudry czasem zamiennie z Jyoti-mudrą, którą wykonuje się trochę
inaczej.
Terminy takie jak siddha (doskonałość, owoc), amrita
(nektar nieśmiertelności), kriya (wewnętrzne czy boskie działanie), surya
(słońce), a także agni (ogień) są często używane wyjaśnianiu podstaw krija jogi
jako solarnej linii królewskiego przekazu jogi pochodzącej od Śiwa Boga,
Vivasvana czy Kriszny.
Swami Jogananda Paramahansa uczył zwykle kilku ćwiczeń, które
opisane są czy raczej wspomniane następująco:
- Yogoda to energizacja 20 obszarów ciała
poprzez oddech, napięcie i rozluźnienie danego obszaru;
- Hong-Sau (Ham-Sah) - odmiana praktyki
harmonizującej wewnętrznie; praktyka ta często uważana jest za dodatkową,
opcjonalną lub przygotowującą ludzi zachodu do krija jogi;
- Om-Kara - praktyki z dźwiękiem AUM, z
Pranawą;
- Maha-mudra - to ćwiczenie z rozluźnianiem nóg
przy dłuższej praktyce, a także od strony fizycznej przygotowujące do siedzenia
w popranym siadzie lotosowym;
- Kriya Pranayamah to ćwiczenia oddechowe
oparte o werset IV.29 Bhagawad Gity;
- Jyoti-mudra, a w zasadzie tradycyjna
Yoni-mudra i Yoganidra, wypoczynek oraz oczyszczenie narządów zmysłów; rozwija
trzecie oko i zdolność widzenia astralnego światła;
- inne techniki medytacyjne, afirmacyjne oraz modlitwy
i medytacje metafizyczne.
Swami Lahiri Mahaśaya rozpoczynał nauczanie od głębszego
wprowadzenia w sześć kolejnych ćwiczeń krija jogi, w tym:
- Talabhya Kriya, czyli ćwiczenia uzdatniające
język do praktyki khećari mudra; talabha wykonywana jest na początku oraz na
końcu sesji ćwiczeń;
- Nabhi Kriya, ćwiczenie Jalndhara bandha,
gdzie podbródek naciska na gardło, a praktykujący koncentruje się na pępku
(nabhi) i powtarza 75 razy sylabę Om (AUM). Potem podnosi podbródek ku górze i
dalej w skupieniu na pępku powtarza Om 25 razy.
- Pranayama z sylabą Om, czyli
Oddychanie z Om, gdzie umysł wędruje przez kolejne ćakramy od muladhary do
sahasrary i spowrotem, powtarzając mentalnie Om w każdej ćakrze;
- Pranayama z Kumbhaką czyli zatrzymanie
oddechu z koncentracją na sylabie Om;
- Yoni-mudra zwana czesem Yogi-mudrą, zatykanie
palcami punktów pięciu zmysłów celem ich oczyszczenia i wyciszenia;
- Mahamudra czyli wielka mudra jogi,
przeciąganie nóg i skłony z oddechem.
Bez doskonałego opanowania khećari mudra wraz z
rezultatami jej praktykowania nie jest możliwym przejście osoby inicjowanej na
poziom drugiej lekcji krija jogi!
Oczywiście, do ważnych praktyk należy Yoga-mudra
praktykowana od początku zwykle jako rodzaj pokłonu na początku i na końcu
sesji, razem z Maha-mudrą i na Zachodzie częściej jako ćwiczenie oddechowe ze
skłanianiem niż wyraz czci i oddania jak na Wschodzie.
Lahiri Lore - Dynastyczna Kriya Yoga
Warto zwrócić także uwagę na rodzinny przekaz krija
jogi reprezentowany przez syna i wnuka Lahiri Mahaśaya. W tradycji Wschodu
bardzo często tak jest, że główna linia przekazu duchowego wędruje z ojca na
syna, a potem na wnuka, stąd może tak być, że uczniowie dostawali tylko
maksymalnie cztery stopnie wtajemniczenia, podczas gdy końcowe lekcje
przeznaczone były dla prawdziwego sukcesora Lahiri Mahaśaya, którym był jego
syn Tincori Lahiri. Następnie pełną Krijajogę otrzymał wnuk Satyacharan
Lahiri, a w końcu prawnuk Shibendu Lahiri (ur. 1939). Lahiri
Lore to dynastyczny przekaz rodzinny doskonale znany w tantrycznych
systemach jogi. Pełnia wiedzy i praktyki jest dostępna mistrzom dzierżącym
autentyczną linię przekazu, a wszyscy inicjowani w różnych odnogach krija jogi
powinni udać się po dalszą naukę i szkolenie do głównego mistrza i spadkobiercy
linii Krija, którym jest kolejny mistrz rodziny w sukcesji Lahiri Lore.
Pierwsza Kriya, jako pierwszy krok, otwiera węzeł języka, a dla
osiągnięcia Khećari Mudry nauczanych jest siedem specjalnych technik, które
praktykuje się w odpowiedniej do siebie proporcji. Także pewne specjalne
pranajamy nauczane są w pierwszym etapie praktyki autentycznej, dynastycznej
Krijajogi przekazywanej przez rodzinę Lahiri. Wszyscy Kriyanvit (mężczyźni) i
Kriyanvita (kobiety) praktykujący powinni zapoznawać techniki Atmakriya jedynie
z dobrze sprawdzonych źródeł, z autentycznej linii przekazu, a nie od osób,
które nie mając autoryzacji deklarują swoje rzekome spotkania z Mahavatar
Babaji.
Druga Krija - jako drugi krok, adept Krijajogi poprzez ciężką
praktykę osiąga Khećari, a przez mistyczną Pranajamę, jego świadomość rozszerza
się poza fizyczne ograniczenia tak, że potrafi on ustanowić pewną kontrolę nad
wdechem i wydechem. Następnie praktykujący otrzymuje specjalną Pranajamę dla
rozsupłania węzła pępkowego, który umożliwia pewien stopień kontroli nad
srebrną nicią, która wiąże ciało astralne do ciała fizycznego. Z pomocą drugiej
pranajamy adept potrafi przenieść ośrodek srebrnej nici z pępka do obszaru międzybrwiowego.
W języku mistyków zwane to jest rozsupłaniem węzła pępkowego czyli Nabhi. Wtedy
dopiero osoba mocno ustalona w praktyce tej jogi jest gotowa otrzymać trzeci
przekaz praktyk. Przedmiotem drugiej Krija jest zatem opanowanie bram świata
astralnego.
Trzecia Krija - trzeci wielki krok duchowy sam składa się z trzech
etapów. Ogólnie trzecia lekcja prowadzi do otwarcia węzła sercowego lotosu
Anahata aby wznieść świadomość aż do ujrzenia Bóstwa Wisznu czy Wasudewa twarzą
w twarz. Pierwszy etap trzeciej lekcji Krija Jogi to pranajama pozwalająca
skierować czy przemieścić siłę życia z obszaru międzybrwiowego do serca. W
miarę wzrostu siły i determinacji praktyki, adepci otrzymują drugą pranajamę
tej lekcji, która pozwala utrzymywać siłę życiową w pełni skoncentrowaną w
sercu i cieszyć się okresami spontanicznego bezoddechu. Kiedy bezoddech stanie
się nawykiem, adept może otrzymać nauki ostatniej części tej trzeciej
krijajogi. Ostatni etap składa się z dwóch cześci, gdzie w pierwszej fazie puls
i bicie serca ustają, ale śmierć nie następuje, a w następstwie czterorękie
Bóstwo Wasudewa (Wisznu) pojawia się w pięknej ludzkiej formie twarzą w twarz
dając bezpośrednie ponadzmysłowe doświadczenie autentycznej Boskości w
Sercu.
Czwarta Krija - czwarty wielki krok, to etap rozsupłania węzła
Muladhary, w którym jogi czy jogini otrzymuje ostatnie nauki od żyjącego Guru,
nauki pozwalające poznać najistotniejszą, uniwersalną formę, istotę czasu i
Światło świateł, istotę Śiwa w swej własnej postaci. W tej lekcji znów są dwa
istotne etapy w czasie których poprzez ostatnią pranajamę człowiek doświadcza
uniwersalnej formy Wisznu czy Kryszna, poprzez wzmożenie wysiłku i światła
świateł osiąga krańcowo intensywny blask widząc Bóstwo Śiwa jako
wszechprzenikające i wszechmocne, jako Wielki Czas (Maha-Kala, Maha-Kali).
Ostatecznie kriyavan osiąga pełne wyzwolenie stając się jednym z Śiwą Mahakalą
- Wielkim Bóstwem Czasu.
Sahasrara - tysiąc listny lotos korony jest uważany za
ostateczną siedzibę Duszy, Jaźni czyli Atmana. Lotos ten jest także wyjściem
duszy do świata Brahmana, Wszechducha, Boga.
W sercu przebywa jedynie obraz duszy, obraz czy
cząstka Atmana, znana jako Jivatman (Dźiwatmana), czyli żywa,
wcielona dusza (jaźń). Obraz ten w procesach krija oczyszczamy aby móc czerpać
intuicyjną wiedzę z głębszych poziomów Atmana - Duszy czy Jaźni. Atman,
dusza czy jaźń uważana jest za wieczną, za źródło wiecznego istnienia. Atman
nie wchodzi we wcielenia. Za to obciążona wasanami (pragnieniami) Dźiwatma
(Jiva Atman) reinkarnuje tworząc krąg narodzin śmierci oraz proces oddychania.
Zdolność trwania bez oddychania uważana jest za oznakę bliskiego wyzwolenia z
karmicznych uwarunkowań duszy i oznakę zdolności do kontaktu z Atmanem czyli
Duszą, Wyższą Jaźnią.
Guru Param-Param - Sukcesja Mistrzów
♥ Relacja Guru-Śiśya czyli Mistrz-Uczeń
oznacza podjęcie inicjacji i kontynuowanie praktyki z aprobatą Mistrza
potwierdzającą uczniostwo.
♥ Krótko mówiąc, zanim nie spotka się nauczyciel
z inicjowanym, nie ma relacji Mistrz - uczeń.
♥ Związek pomiędzy Mistrzem i uczniem powstaje
podczas osobistego spotkania i udzielenia osobistej inicjacji uczniowi przez
Mistrza.
♥ Przyjmowanie sobie urzeczywistnionego Yogi z
przeszłości jako Mistrza poprzez domniemanie i przypuszczenia jest
idealizowaniem całej sprawy ze znalezieniem Mistrza.
♥ Dopóki nie ma ze strony żyjącego Mistrza
akceptacji, zaaprobowania uczniostwa, nie ma prawdziwej relacji Mistrz - uczeń.
Twierdzenie, że ktoś jest naszym Mistrzem, bez realnego potwierdzenia jest
jedynie czczym wymysłem, wytworem imaginacji osoby aspirującej do bycia uczniem
u danego Mistrza.
♥ W krajach Zachodu, także w Indiach, zdarza się,
że ludzie o wybujałej fantazji, nie mogąc znaleźć sobie Mistrza lub nie mogąc
zaakceptować warunków praktyki, zaczynają twierdzić, że jakaś wielka istność,
jak sam Kryszna, Wasiszta, Ramakryszna, Buddha, Czaitanja, Babadżi czy Bóg Śiwa
jest ich Mistrzem Duchowym. Niestety bez osobistego spotkania z taką istotą nie
ma między nimi relacji Mistrz - Uczeń, a wszelkie ich deklaracje są
pustosłowiem i imaginacją, czasem nawet chorobą umysłową.
♥ Mahamuni Kriya Babaji dał bardzo wyraźne
zasady, które mówią, że wymagana jest inicjacyjna relacja Mistrz - Uczeń dla
prawidłowej wędrówki po ścieżce oraz otrzymywania Błogosławieństw. Ktoś, kto
nie jest w linii sukcesji, nie otrzymuje inspiracji ani błogosławieństw, ale
cierpi na imaginacje i fałszywe proklamacje swego
"uduchowienia".
♥ Joga zawsze przekazywana jest przez linię
żyjących mistrzów, a mistrz naszego mistrza zwany jest Param Guru. Osobom,
które nie osiągnęły Urzeczywistnienia Atmana (Jaźni, Duszy), nie wolno
przekazywać Krijajogi, gdyż jest do tego uprawniony jedynie ktoś, kto sam
osiągnął stadium Mistrza praktykując pod kierunkiem żyjącego Guru. Prowadzenie
ćwiczeń typu Atma Kriya czy Sudarshan Kriya przez osoby, które nie są mistrzami
Krijajogi jest delikatnie mówiąć, nie tylko niewłaściwe, ale także nielegalne.
Podobnie zabronionym jest tworzenie organizacji wokół nauczania technik
Krijajogi. Uczniowie mają skupiać się wokół inicjującego ich i prowadzącego
przez wcielenia Mistrza, a nie walczyć o fotel prezesa korporacji, jak mają w
zwyczaju ludzie na Zachodzie. Tworzenia organizacji wokół Krijajogi zabronił
sam Mahavatar Kriya Babaji, zatem wszelkie "stowarzyszenia" czy
"fundacje" krija jogi są z założenia nielegalne, a nawet wręcz
zakazane!
♥ Lahiri Mahaśaya spotykał się osobiście nie
tylko z Mahamuni Kriya Babaji, ale także z jednym z przybocznych uczniów
Babaji, znanym jako Mahabir Swami, który często przychodził w odwiedziny
przynosząć nauki, a czasem także polecenia. Lahiri Mahaśaya jako praktyk
Krijajogi, z polecenia Babaji pościł i praktykowął intensywnie w Śiwaratri, a
już szczególnie w Mahaśiwaratri - w Wielką Noc Śiwa. Święto Śiwaratri to Nów
Księżyca. Przez wiele lat, właśnie w Mahaśiwaratri sam Mahavatar Babaji
przybywał do Lahiri Mahaśaya oraz udzielał mu nauk i błogosławieństwa
osobiście.
Zasady Praktyki Krija Jogina
♥ Inicjacji, dikszanu w krija jogę można udzielać
od trzynastego roku życia, zarówno kobietom jak i mężczyznom, bez względu na
narodowość, płeć czy wyznanie religijne. Światopogląd religijny osoby musi być
jednak na tyle otwarty, aby osoba akceptowała nauki zawarte w tekstach takich
jak Yogasutry czy Bhagawad Gita.
♥ Mahavatar Nagaraja Babaji, a za nim Yogawatar
Lahiri Mahaśaya zakazał tworzenia wokół krija jogi ziemskiej organizacji typu
stowarzyszenie czy fundacja. Żadnych organizacji związanych z nauczaniem krija
jogi czy technik kriya być nie powinno, są bowiem wyraźnie zakazane. Wszelka
organizacja poświęcona zasadniczo nauczaniu krija jogi jest surowo zakazana i
co za tym idzie nielegalna. Nauczanie prowadzone prawidłowo ma charakter
prywatnego przekazu, a pełnomocnictwo do nauczania musi pochodzić od
kompetentnego mistrza, a nie od organizacji. Krija jogi ani ogólnie ćwiczeń
typu Atma Kriya nie wolno przekazywać odpłatnie na komercyjnych zasadach.
Wszyscy co tak robią idą w mrok czy jak kto woli do piekieł i co gorsza
pociągają za sobą innych. Mistrz może założyć aśram, uczniowie mogą zakładać
szkoły oraz instytucje charytatywne oparte na dobrowolnych dotacjach i służbie
wolontariuszy. Podobne zasady obowiązują od zawsze także w przekazie technik
typu kundalini joga oraz w nauczaniu linii radża jogi!
♥ W nauczaniu krija jogi zabronione jest surowo
przez pierwszych mistrzów udzielanie inicjacji grupowo na oczach osób, które
nie są inicjowane ani osadzone w praktyce krija jogi. Nie wolno także
praktykować na widoku publicznym, kiedy inicjowanych mogliby obserwować ludzie
postronni. Praktyka wymaga pewnego komfortu prywatności. Oprócz prywatnych,
samotnych praktyk dopuszcza się grupową praktykę inicjowanych, którzy się
dobrze znają. Zatem, zanim osoby będą razem praktykować powinny się trochę
zaprzyjaźnić. Reguła mówi, że wspólne praktyki dopusza się w gronie przyjaciół,
także w rodzinie. Inicjacja obserwowana przez osoby nieinicjowane jest z natury
swej skażona, nieważna i nie posłuży człowiekowi do duchowej realizacji ani
oświecenia!
♥ Z zasady nawet inicjowani nie powinni oglądać inicjacji
nowicjuszy czy kolejnych wtajemniczeń. W ceremonii inicjacyjnej uczestniczy
tylko mistrz, nowicjusz, a także osoby, które ucząc się procedur inicjacyjnych
pomagają mistrzowi inicjującemu! Jeśli ktoś twierdzi, że uczy krija jogi, a nie
respektuje tych zasad, to używa nazwy krija joga do własnych celów, ale w
rzeczywistości działając w wadliwy sposób oszukuje ludzi wabiąc ich do siebie
hasłem kriya! Prawdziwy mistrz, zjednoczony z Mahavatar Babaji i linią
przekazu, nie łamie zasadniczych reguł przekazywania krija jogi. Tylko oszuści
łamią reguły, a publiczne inicjowanie na oczach niewtajemniczonych należy do
najbardziej obrzydliwych oszustw i szarlataństw dokonywanych przeciwko krija
jodze na Zachodzie!
♥ Praktykujący musi być uczciwy i nie wolno mu kłamać
w żadnej sprawie. Krija joga to linia przekazu oparta na dążeniu do Prawdy
(Satyam), stąd nacisk na zasadę prawdomówności, szczerość i uczciwość.
♥ Praktykujący nie może pić alkoholu, palić
tytoniu czy opium ani innych odurzających używek. Dążenie do wyższej
świadomości i Urzeczywistnienia Jaźni, Atmana wymaga porzucenia picia napojów
odurzających, wymaga porzucenie palenia środków powodujących halucynację lub
inaczej zaburzających świadomość. Marycha, hera, ajahuaska czy opium są
stanowczo wykluczone, podobnie jak alkohol czy tytoń.
♥ Praktykujący krija jogę powinien starać się
codziennie czytać chociaż parę fragmentów Bhagawad Gity. Niektórzy recytują
codziennie jeden rozdział Bhagawad Gity, inni recytują codziennie całą Bhagawad
Gitę znając ją na pamięć. Warto ważne dla krija jogi fragmenty nauczyć się na
pamięć, aby zawsze móc je rozważać i recytować.
♥ Praktykujący powinien dążyć do zatracenia
ego(tyzmu), do wyzbycia się ego (anava). Praktykujący porzuca ideę
"ja" i "moje" traktując wszystko jako własność Brahmana
Boga. Czwarta krija to praktyka rozpuszczenia ego, roztopienia antahkarany w
Brahman Bogu, czyli w swej istocie właściwa Laya Kriya!
♥ W sprawach seksualnych nie jest wymagany
celibat, odpowiedni dla życia mnichów i mniszek. Jednakże praktykujący
mężczyzna powinien wszystkie kobiety traktować jak siostry czy matkę, z
wyjątkiem własnej żony. Podobnie praktykująca kobieta powinna wszystkich
mężczyzn traktować jak braci lub ojca, z wyjątkiem własnego męża. Tradycja
wedyjska nie uznaje ani konkubinatów, ani zdrad małżeńskich, ani związków
homoseksualnych. Brahmaćarya w swej istocie oznacza właściwe życie seksualne,
zgodne z zasadami duchowości wedyjskiej, oparte na wierności małżeńskiej. Opcją
do wyboru jest celibat i życie mnicha lub mniszki. Bez respektowania tych zasad
postęp duchowy nie jest możliwy, oświecenie nigdy nie nastąpi.
♥ Uczniowie zawsze siadają niżej niż ich mistrz
czy nauczyciel duchowy. Częścią praktyki jest ofiarowanie wszystkiego Bogu i
Guru. Nie należy siadać na miejscu używanym przez nauczyciela czy mistrza
duchowego.
♥ Praktyki technik krija jogi wypełnia się dwa
razy dziennie, rano i wieczorem, w ilości przepisanej przez inicjującego
mistrza lub jego aćarję (apostoła). Praktyki należy konsultować dwa razy w
roku, co sześć miesięcy u inicjującego mistrza lub jego aćarji.
♥ Joga to duchowa dyscyplina (tapas) służąca
realizacji Atmana - Jaźni, Duszy. Ktoś kto siedzi na krześle albo na kanapie z
krzywymi plecami, na pewno nie praktykuje krija jogi ani techniki atma krija.
Dla praktyków tradycji wedyjskiej jest okropnie śmiesznym słyszeć czy widzieć,
że ktoś jogę praktykuje siedząc na krześle i opierając stopy o podłogę. Nie ma
takiej opcji. Ludzie siedzący na krzesłach w zachodnich "kościołach"
krija jogi nie tyle praktykują krija jogę ile są obłąkani. Czynią z siebie
głupców na wiele inkarnacji. osoby siedzące na krzesłach czy fotelach, nawet z
prostymi plecami, nie tylko, że nie praktykują krija jogi, ale nie mają nic
wspólnego z jogą! (Swami Sarweśwarananda)
♥ Śiwa Bóg, Mahavatar Babaji, Dattatreya i inni
mistrzowie jogi nie stwarzają nowych systemów jogi odpowiednich akurat dla
ludzi współczesnych jak twierdzą na Zachodzie liczni newagowi oszuści nie
mający nic wspólnego z prawdziwą jogą. Jest tak dlatego, że JOGA w każdej jej
właściwej postaci jest już dawno stworzona przez Śiwa Yogeśwara
pojawiającego się m.in. jako Mahavatar Babaji. Jako, że joga jest stworzona dla
całej ludzkości w dwunastu postaciach czyli tak zwanych dwunastu liniach
przekazu, nie ma potrzeby tworzenia nowych odmian jogi, akurat dla
współczesnych ludzi. Wszyscy zatem, jak Vishwananda, którzy twierdzą, że właśnie
stworzyli nową jogę, np. Atma Kriya, są w świetle nauki jogi zwykłymi
oszustami żerującymi na nieświadomych bogactwa jogicznej tradycji ludziach
zachodu. Takie osoby podające się za twórców jakiś nowych systemów jogi są w
rzeczywistości osobami nie mającymi nic wspólnego z jogą, są to ban-guru
czyli oszuści i zwodziciele. Wysyp takich oszustów udających guru został nawet
w naukach jogi przepowiedziany jako czas pogorszenia stanu świadomości ludzi na
świecie przed przyjściem jakiegoś kolejnego większego Awatara poprzez
inkarnację wcielonego. (Śankaraćarya)
Praktyka Maha-Mudra i Khećari Mudra
Klasyczny traktat tajemnej jogi, Hatha Joga Pradipika
opisuje w części trzeciej zwanej Hamsa praktyki budzenia węzowej mocy Kundalini,
w tym kilka mudr, które należy utrzymywac w sekrecie. Oto opisy dwóch mudr
istotnych dla praktyki w linii przekazu Krija Jogi. W opisie khećari jest
nacinanie języka celem jego wydłużenia, co praktykowali jogiczni fakirzy,
jednak nie jest to sposób polecany praktykującym krija jogę, gdzie używa się
ćwiczeń języka typu talabhya dla jego wydłużenia i uelastycznienia.
I. Mahāmudra
10. Uciskając (zamykając) odbytnicę lewą piętą i
prostując prawą nogę, chwyć palce obu stóp.
11. Praktykuj w ten sposób Uddijāna-Bandhę, kierując
Prānę do Suszumny. Kuńdalini wypręży się wtedy niczym zwinięty wąż uderzony
kijem.
12. Inne Nādi zamierają, ponieważ oddech już nie
przepływa przez nie.
13. Należy potem powoli oddychać. Mędrcy nazywają to
Mahāmudrą.
14. Ten Mahāmudra niszczy śmierć, a także wiele
różnych chorób. Jak powiadali Wielcy Siddhowie (Mahāsiddhas), zwie się to
Mahāmudrą czyli Wielkim Mudrą.
15. Należy najpierw praktykować na lewej nodze, potem
na prawej, aby obie wykonały taką samą liczbę.
16. Nie ma nic, czego nie możnaby zjeść i czego
należałoby unikać. Wszelkie rzeczy, bez względu na ich smak, zostają
przetrawione. Nawet trucizna jest dla niego nektarem. [Jest to rodzaj cudownej
Siddhi, nie zaś zalecenie dietetyczne- przyp. red.]
17. Ten kto praktykuje Mahāmudrę, przezwycięży
suchoty, trąd, hemoroidy, gulmę, niestrawność itd.
18. Tak więc została opisana Mahāmudra, która może
udostępnić ludziom wielkie Siddhi. Należy to zachować troskliwie w tajemnicy i
nie może być wyjawione nikomu (byle komu).
IV. Khećarî i jego dobrodziejstwa
32. Kiedy język cofa się do wewnątrz ust (do tyłu
podniebienia) i spojrzenie zwrócone jest pomiędzy brwi, ma miejsce
Khećari-Mudra.
33. Przecinając więzadło podjęzykowe, ćwicząc wytrwale
mięsień języka, należy wydłużać go, aby mógł dotykać brwi.
34. Używając bardzo ostrego i czystego noża
nacinaj więzadło podjęzykowe na grubość włosa.
35. Z kolei posypuj to mieszaniną soli i kurkumy, a po
siedmiu dniach znowu natnij na grubość włosa. [Ćwiczy się tylko za osobistym
przyzwoleniem Guru- przyp. red.]
36. Należy to robić przez sześć miesięcy. Po tym
czasie błona podjęzykowa będzie zupełnie przecięta.
37. Wtedy będzie można złożyć język w taki sposób, że
wejdzie on w miejsce połączenia trzech Nādîs, do podniebienia. Zwie się to
Khećarî-Mudra.
38. Jogin, który choćby przez pół minuty utrzymuje
język zwrócony ku górze, wolny jest od dolegliwości, starości i śmierci.
39. Ten kto opanuje Khećarî-Mudrę, nie zazna chorób,
śmierci, otępienia umysłowego, snu, głodu, pragnienia, ani osłabienia umysłu.
40. Tego, kto zna Khećarî-Mudrę, nie nawiedzi żadna
choroba (Roga). Karma i Czas nie mają nad nim władzy.
41. Mudra ten zwany jest przez Siddhów Khećarî,
ponieważ przy wykonywaniu jej umysł pozostaje w Ākāśi (Przestrzeni Ducha
Świętego).
42. Kiedy otwór w podniebieniu zamyka się dzięki
Khećarî-Mudrze, nie utraci Jogin swego płynu nasiennego, choćby znajdował się w
objęciach młodej i namiętnej kobiety.
43. I choćby nasienie wydostało się do organu rodnego,
może Jogin, wykonując Joni-Mudrę, przyciągnąć je z powrotem na swoje miejsce.
44. Ci co z językiem złożonym ku górze, spijają nektar
Somy, w skupieniu umysłu, przepełnieni mądrością Jogi, niewątpliwie zwyciężają
śmierć w ciągu piętnastu dni.
45. Jogin, który codziennie praktykuje tę Mudrę,
napełnia swoje ciało księżycowym nektarem i nawet gdy ukąsi go wąż Taksaka, jad
nie rozchodzi się po ciele.
46. Jak ogień nie gaśnie, póki są drwa i jak lampa
pali się, póki oliwy starcza i knota, tak Dźîwa (Jaźń, Dusza) przebywa w ciele,
gdy ożywiają go promienie księżyca.
47. Może jadać codziennie mięso i pić wino, jednak ja
poważam go, jako syna najszlachetniejszego rodu. [Aluzja do pewnych rytuałów
tantrycznej komunii z truciznami ciała i umysłu- przyp. red.]
48. Czynienie tak, aby język wsuwał się we wklęsłość
podniebienia, jest tym samym co niejedzenie mięsa. Gładzi to wielkie grzechy
(błędy i winy i przekroczenia wiecznego prawa).
49. Kiedy język wchodzi we wklęsłość podniebienia,
wielki żar wznieca to w ciele. Przyczyną tego jest fluid ambrozyjny, który
zasila człowieka. Jest to uczucie podobne do picia wina.
50. Język zdolny jest wytwarzać promienie księżycowego
nektaru, który ma słony i ostry smak i przypomina też smak mleka i miodu.
Niszczy to wszelkie choroby i starość. Czyni to nas mędrcami, znającymi Vedy i
Nauki (Śastry), chroni przed wszelkimi rodzajami oręża i daje
nieśmiertelność (życie wieczne), a także osiem Siddhi i zdolność
pozyskiwania Śakti od Siddhów.
51. Kto z twarzą zwróconą ku górze i językiem
wciśniętym we wklęsłość podniebienia, kontempluje Kuńdalini, spijając czysty
strumień nektaru, który płynie z księżyca do lotosu o szesnastu płatkach, i
praktykując Hatha-Jogę, kontroluje Prānę - ten wolny jest od wszelkich
dolegliwości. Żyje długie lata i zachowuje zdrowe i piękne ciało, niczym włókna
łodygi lotosu.
52. Wewnątrz górnej części Meru, w Suszumnie,
wydzielany jest nektar (Soma, Amryta). Kto ma czysty umysł, nie zaciemniony
Radźasem i Tamasem i wytwarza nektar, widzi w nim prawdę i kontempluje Ātmana
(Duszę, Jaźń). Usta są Oceanem, w którym toną promienie Nādî. Z księżyca płynie
nektar, ta esencja ciała, i niesie śmierć śmiertelnym. A zatem należy
praktykować dobroczynnego Khećarî-Mudrę. Bez niej nic można osiągnąć
Kāja-Siddhi i dać ciału wdzięku, piękna, siły i mocy.
53. Suszumna, a szczególnie wklęsłość podniebienia,
jest miejscem spotkania pięciu rzek, z których wyłania się boska mądrość.
Zamykając tę wklęsłość, uwalnia się od skutków Avidji (Głupoty, Niewiedzy,
Ciemnoty), od goryczy i ułudy. Khećarî-Mudra staje się wtedy doskonały.
54. Istnieje tylko zalążek ewolucji, OM (AUM).
Istnieje wyłącznie jedna Mudra, Khećarî. Jedna jest tylko potrzeba, nie być od
niczego zależnym i jeden jedyny Avastha, czyli stan ducha: Manonmani (Klejnot
Umysłu lub Skarb Człowieczeństwa).
Oczywiście istnieje więcej klasycznych, tajemnych
traktatów jogi, które dokładnie opisują techniki kriya takie jak mudry, zwykle
w liczbie 10 lub 18 podstawowych. Mistrzem jogi uprawnionym do przekazywania
jogi, nawet hatha jogi jest nie tyle znawca asan ile właśnie znawca mudr i
bandh, ktoś kto otrzymał je od guru w ustnym przekazie i wyćwiczył ich owoce, a
te są tak poważne (np. znolności uzdrowicielskie, brak dolegliwości chorobowych,
odporność na jad węży czy intoksykacje, odporność na wdzięki seksualne), że
praktykującym autentyczną jogę bardzo łatwo sprawdzić, czy ktoś jest mistrzem
jogi czy też nie.
Źródła:
http://himalaya-wiki.org/index.php?title=Krijajoga
Źródła:
http://himalaya-wiki.org/index.php?title=Krijajoga
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz